Sinds ik de laatste keer deze column mocht schrijven (in februari) is er veel veranderd in de wereld, in Nederland en daarmee ook in onze gemeente. Er is steeds meer en op steeds meer onderwerpen sprake van een crisissfeer.

Met name de dreigende energietekorten en de daardoor explosief gestegen energiekosten voelen voor veel mensen als een onheilspellende dreiging. Naast de mensen die al langer van een (te) laag inkomen moesten zien rond te komen, merk je nu ook dat bij de middeninkomens de geldzorgen en daarmee structurele stress steeds meer het leven gaan bepalen. Mede door de stijgende prijzen van energie, stijgen ook de prijzen van zo’n beetje alle dagelijkse behoeften en er lijkt vooralsnog ook geen einde aan te komen. Bij de regering lijkt nu langzaam maar zeker het besef door te dringen dat stevige en structurele ondersteuning van al die mensen en gezinnen die het echt niet meer gaan redden broodnodig is.

Niet alleen de regering, maar ook gemeenten hebben hierin een belangrijke taak. Veel van de ondersteuningsmaatregelen zullen via gemeenten bij de mensen terecht moeten komen. Het is te hopen dat gemeentebesturen voldoende besef hebben van de nood en de urgentie. De menselijke maat bij de uitvoering, toegankelijke voor iedereen begrijpelijke procedures en een welwillende opstelling van de gemeente, zijn van het grootste belang.

De gemeente zal er alles aan moeten doen om al die mensen te bereiken en ze te laten weten dat ondersteuning ook voor hen mogelijk is. Wij als PvdA Gennep hebben, bij de uitvoering van de eenmalige energietoeslag voor mensen met een laag inkomen gemerkt, dat bij de gemeente Gennep bureaucratie en verkeerde zuinigheid nog wel eens belangrijker gevonden worden dan het snel en ruimhartig toekennen van ondersteuning.

Dus gemeente Gennep. Geen woorden maar daden.

Luc Brouwers, PvdA

Het is een roerige tijd op de energiemarkt. De prijzen gaan door het dak. Om die reden heeft de Rijksoverheid de energiebelasting verlaagd en ontvangen mensen met een laag inkomen een bedrag van 800 euro. Het is nodig, maar het is geen permanente oplossing.

In de gemeente Gennep zijn we op de goede weg. Huurwoningen van Mooiland worden beter geïsoleerd en er worden zonnepanelen op de daken gelegd. Inwoners konden een groene bon aanvragen om energiebesparende producten te kopen, zoals tochtstrips. Dit was een mooi initiatief en alle kleine beetjes helpen, maar de PvdA wil al jaren voortvarender aan de slag.

Eind 2017 wilde de PvdA de aanleg van zonnepanelen op daken van inwoners en kleine bedrijven stimuleren door een subsidieregeling, waarin u tegen gunstige voorwaarden zonnepanelen kon aanschaffen. Ondanks een meerderheid in de gemeenteraad, werd het plan onuitvoerbaar geacht door het college van B&W. Naar de mening van de PvdA was het meer een kwestie van niet willen, dan niet kunnen.

De huidige tijd van stijgende energieprijzen en vanwege de afhankelijkheid van Russisch gas oproepen om de verwarming terug te draaien, nopen ons om in actie te komen. We doen al te lang te weinig. We hebben geparasiteerd op Groningen en ons afhankelijk gemaakt van buitenlands gas terwijl de kansen er lagen om energie te besparen en energie te gaan opwekken met duurzame energiebronnen.

De PvdA wil alsnog de financiële regeling om voor elke inwoner van onze gemeente Gennep zonnepanelen mogelijk te maken. Daarnaast wil de PvdA een gemeentelijk energieloket – dat niet alleen verwijst naar allerlei teksten op websites – maar vooral u komt opzoeken en u met onafhankelijk advies helpt de juiste keuzes te maken, opdat uw woning comfortabeler en energiezuiniger wordt en er bovendien kosten worden bespaard.

Joy Hillebrand, PvdA

Onlangs stond er een artikel in de Gelderlander over mensen met problematische schulden die door de (door hun gemeente) ingeschakelde schuldhulpverlener nog verder in de problemen kwamen. Lange wachttijden, verkeerde of vergeten betalingen, een slechte bereikbaarheid en op de koop toe een onbeschofte behandeling. De mensen die er slachtoffer van zijn, zijn nog verder in de problemen gebracht en zijn vaak de wanhoop nabij.

Gemeente Gennep maakte gebruik van deze commerciële dienstverlener. En ook in Gennep zijn mensen slachtoffer geworden. Deze mensen gingen er terecht vanuit dat zij zich bij hun gemeente konden melden met hun klachten over de beroerde hulpverlening, maar vonden geen gehoor.

Mijn fractiegenoot Joy Hillebrand en ik zijn vaak met deze mensen in gesprek geweest. We hoorden schrijnende verhalen van wanhopige mensen. We hebben dit natuurlijk ook steeds gemeld bij het college van B&W en de gemeenteraad. “Mensen, er gaan dingen heel erg fout!” Steeds werden we weggehoond met de opmerking: “Bewijs maar dat het fout gaat.” Terwijl diezelfde politici en bestuurders vol bleven houden dat het in Gennep allemaal goed ging en dat aan alle wettelijke verplichtingen werd voldaan.

De wethouder dacht dat hij ervan uit kon gaan dat alles goed ging, zo zei hij in het artikel. Dus geen luisterend oor, empathie of onafhankelijk klachtenbureau. En bovenal geen menselijke maat. We krijgen dit soort meldingen helaas niet alleen van mensen in de schuldhulpverlening. Ook in de Wmo en de Jeugdzorg gaan dingen verkeerd. Vaak met dezelfde wanhoop als gevolg.

Eerlijk is eerlijk. Vaak gaat het ook goed. Maar niet altijd. Als je als gemeentebestuur durft te erkennen dat dingen fout kunnen gaan, dan kun je ook zorgen dat het opgelost wordt voordat mensen totaal de vernieling in zijn geholpen. Wettelijke zorgplicht, dus.

Luc Brouwers, PvdA

Elke (aankomende) ouder wil zijn kind een zo goed mogelijk leven geven. De kans is groot dat u ooit heeft gedacht: ‘Mijn kind moet het beter krijgen dan ik.’ Daar doet u dan ook alles voor.

Circa één op de vier kinderen zorgt voor een ouder of een broer of zus met een (chronische) ziekte, psychische aandoening of een verslaving. En dat doet emotioneel heel wat met een kind. Het gaat vaak ten koste van school, vriendschappen en culturele of sportieve activiteiten. Schuldgevoel en spanningen broeien onderhuids en het verantwoordelijkheidsgevoel is enorm.

900 kinderen in onze gemeente zijn mantelzorger. Volgens wethouder Janssen (SP) hebben zij extra zorgtaken, ze maken zich zorgen of ze ervaren een zorgtekort in het gezin. Dat zijn fikse constateringen. Hij kwam op de proppen met een goodiebag. Dat vindt de PvdA onbehoorlijk.

De 900 kinderen verdienen beter. De PvdA wil dat de gemeente de kwaliteit van hun leven nadrukkelijk meeneemt in het zorgplan voor het familielid. Elk kind voert kleine huishoudelijke taken uit. Daar is niets mis mee, maar daar moet het wel bij blijven. De 900 kinderen moeten, net als elk ander kind, met zo min mogelijk zorgen naar school en naar de vereniging kunnen. Daar worden ze al uitgedaagd, ervaren ze weerstand en worden ze weerbaarder. De thuissituatie moeten zij niet dragen.

Het moet afgelopen zijn met het vergoelijken van een grove fout, namelijk het afwentelen van zorg op kinderen.

Joy Hillebrand, PvdA