Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Luc Brouwers
Ambitie
Als je een gemeenteraadsvergadering beluisterd of bijvoorbeeld het coalitieakkoord leest, is er een woord dat steeds weer terugkomt. Namelijk ambitie. Je kunt de ambitie hebben om succesvol te worden. De ambitie om gezonder te worden. Of de ambitie om simpelweg gelukkig te worden.
In de politiek gaan ambities meestal over meer en groter. En als het daarbij gaat over het beschermen of verbeteren van het welzijn van onze inwoners, dan is daar niks mis mee. Betere voorzieningen, betere dienstverlening en betere ondersteuning voor kwetsbare inwoners. Een leefbare woonomgeving met voldoende betaalbare woningen voor iedereen. Een schone en veilige omgeving met winkels, ontmoetingsruimten en sportaccommodaties dat zijn ambities die wij van harte ondersteunen.
Maar als ambities vooral bedoeld lijken om het prestige van politici te vergroten dan moet je op gaan letten. Enkele voorbeelden uit het verleden laten zien dat je met onrealistische ambities behoorlijk de mist in kunt gaan. Ik noem de deelname aan de Floriade in Venlo, hiermee zou Gennep op de kaart worden gezet waardoor de euro’s binnen zouden stromen. Resultaat, ruim een miljoen verlies. Ik noem het bedrijverterrein de Brem, het moest het mooiste en meest luxe bedrijventerrein worden, waarvoor een masterplan werd opgesteld. Resultaat, miljoenen verlies en het werd uiteindelijk gewoon een logistieke blokkendoos waar vooral arbeidsmigranten werken.
Ambities moeten passen bij de mogelijkheden die je hebt en je moet je doelen niet uit het oog verliezen. Zijn je ambities te groot, dan dreigt mislukking en frustratie. Verlies je de doelen uit het oog, dan maak je meer kapot dan dat je ervoor terugkrijgt. Een actueel voorbeeld hiervan is de uitbreiding van de haven in Heijen. Is nog meer industrie echt in het belang van de inwoners van Heijen of maak je hiermee de leefbaarheid in het dorp juist kapot.
De beoogde ontwikkeling van de Maaskemp lijkt vooral bedoeld om het prestige van politici en de winst van een enkel bedrijf te vergroten. Het landschap kapot en een archeologische schatkamer verwoest, terwijl de gemeente Gennep dit project financieel en ambtelijk helemaal niet kan dragen. Is dit ambitie of is dit grootheidswaan?
Luc Brouwers, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Joy Hillebrand
Volgt de Groes na de Gennepermolen?
Een kleine twee maanden geleden is besloten om te gaan bouwen op de Gennepermolen. De schetsen van de aanstaande bouw viel bij velen niet in de smaak. Ook onze voorkeur geniet het niet. Maar er was meer aan de hand. De gemeenteraad mocht alleen zijn mening geven over het globale ontwerp bij de gratie van het College van Burgemeester & Wethouders. Wethouder Stevens zei immers: “we hoeven dit niet te doen.” Hoe zit dat?
Sinds 1 januari 2024 is de wet gewijzigd. Nu worden ruimtelijke plannen (bouwplannen) getoetst aan de Omgevingswet. Deze wetswijziging zorgt ervoor dat het College van Burgemeester & Wethouders meer bevoegdheden heeft. Zij toetst de bouwplannen en zij besluit of het voldoet. Voor 1 januari 2024 besloot de gemeenteraad of een (bouw)plan past in de buurt. Mogelijk denkt u nu: En wat dan nog?
De gemeenteraad is door u rechtstreeks gekozen en het is aan hen om alle belangen goed te wegen. Op grond van wetgeving, maar ook op grond van historie en emotie. De Gennepermolen is zo’n voorbeeld, vanwege het veranderende aanzicht van Gennep, maar er zijn meer voorbeelden te bedenken die mogelijk onder de nieuwe wet (en de verschoven bevoegdheden) met meer gemak geweld aan gedaan kunnen worden. Weet u bijvoorbeeld wat er gaat gebeuren met de Groes?
RoodGroen Lokaal komt daarom met een voorstel om plannen voor gebiedsontwikkeling (bouwplannen) in de openbaarheid te bespreken. Wat willen we met een gebied, zoals de Groes? Wat kan wel/ wat kan niet én wat willen we wel of niet? Want elk besluit dat we nemen heeft impact op de leefomgeving van onze inwoners. En daar mogen we niet te makkelijk aan voorbij gaan.
Pasgeleden schreef Bram Nijst, VVD-raadslid en coalitiepartner: “In de politiek kun je vanaf de zijlijn blijven roepen, kritiek leveren en je profileren zonder verantwoordelijkheid te nemen, maar waar blijft de winst voor de inwoners?” Ik verwacht nu een open, constructieve houding van de coalitie om oppositie én inwoners deelgenoot te maken van goed afgewogen besluitvorming in het belang van onze inwoners.
Joy Hillebrand, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Luc Brouwers
Klachten
Een gemeente is er voor haar burgers en bedrijven. Alle besluiten die binnen de gemeentelijke organisatie worden genomen moeten daarop gericht zijn. Het belang van burgers en bedrijven, nu en in de toekomst.
Iedere dag weer worden er situaties beoordeeld en visies uitgewerkt die invloed hebben op het dagelijkse leven van mensen. Of het nu gaat om het vaststellen van een bestemmingsplan of besluiten over het beschikbaar stellen van WMO-voorzieningen of inkomensondersteuning voor minima. Ieder besluit heeft gevolgen en die kunnen voor sommigen ook negatief uitpakken. Je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken.
Dan heb je als burger de mogelijkheid om bezwaar te maken of een klacht in te dienen. Die mogelijkheid om te klagen over besluiten van de gemeentelijke overheid is een wettelijk recht. Toch zijn mensen vaak terughoudend als het gaat om opkomen voor hun rechten en belangen. Bang om de gemeente tegen zich te krijgen. Dat is jammer.
De gemeente is van ons allemaal. Iedereen; ambtenaar, wethouder, burgemeester of raadslid wordt door ons aangenomen en betaald. Zij moeten gewoon hun werk doen en daar mag over worden geklaagd. In een gezonde organisatie wordt een klacht gezien als een gratis advies en een mogelijkheid om het nog beter te doen.
Om een klacht in te dienen kun je de telefoon pakken, maar een brief of mail schrijven is vaak beter want die kun je teruglezen. Je kunt een brief sturen naar de gemeente maar ook naar het college van B&W of naar de gemeenteraad. Het is natuurlijk niet zo dat je altijd je zin zult krijgen, maar er wordt in ieder geval nog een keer naar gekeken en je krijgt als het goed is een fatsoenlijk antwoord.
Luc Brouwers, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Joy Hillebrand
Niet alles kan, niet alles moet op Maaskemp en de Groes
Wat hebben de Maaskemp en de Groes met elkaar gemeen? Het zijn twee gebieden die worden bedreigd door de gemeenteraad. Het lijkt erop dat alles wat onbebouwd is, een doorn in het oog is van de politieke partijen in Gennep. Men wil alles, maar niet alles kan en zeker niet alles moet op één locatie.
De Groes is een voorbeeld van een locatie waar de gemeenteraad te veel wil. Zij wil daar woningen bouwen, een park met speelvoorzieningen én een evenemententerrein. Het is een grote locatie, maar die verschillende wensen bijten elkaar. Laatst was de Groes volledig bezet door de volleybalvereniging met haar volleybalfeesten. Dit kan alleen blijven bestaan wanneer we de Groes onbebouwd laten.
In onze gemeente hebben we ook geregeld andere (muziek)evenementen. Velen genieten, maar overlast voor anderen ligt op de loer. Daarom pleit ik ervoor om evenementen te spreiden over onze stad. De Groes zou zo’n spreidingslocatie kunnen zijn, mits we keuzes durven te maken. Wat willen we met de Groes? RoodGroen Lokaal wil het ongemoeid laten.
Bij de Maaskemp gebeurt ongeveer hetzelfde. Gennep vindt zijn oorsprong in de Maaskemp, bij het Genneperhuys. Dat gebied wordt verkwanseld door geen eerbied te hebben voor de rijke geschiedenis. Dat zou al beperkend moeten werken in de planvorming voor het gebied. Wij, Nederlanders, hebben er een handje van om alles te commercialiseren. Dat lijkt bij de Maaskemp ook te gebeuren. Alles wat je kan bedenken, moet onderdeel worden van het plan. Van wonen tot (water)recreatie met een strandje en haventje. Het unieke aan het gebied wordt verruild voor een inwisselbaar gebied. Eén als zovelen.
Is alles willen een gebrek aan visie of een gebrek aan lef en kennis van het gebied om keuzes te maken?
Joy Hillebrand, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Luc Brouwers
MFA-soap
Al een tijdje kunnen we in Gennep kijken naar een echte soap serie. GTST in gemeenteland. De coalitiepartijen in de gemeenteraad van Gennep CDA, VVD en ELSS hebben als ambitie uitgesproken dat iedere kern in de gemeente een eigen MFA moet hebben. Een MFA, gemeenschapshuis of hoe je het ook wilt noemen voor ieder dorp en voor iedere wijk.
Hier zijn wij als RoodGroen Lokaal het van harte mee eens. Een ruimte waar clubs en verenigingen gebruik van kunnen maken en waar feesten gevierd kunnen worden. Broodnodig voor een samenleving en een vitale gemeenschap.
Het college van B&W had er ook lekker de vaart in zitten. D’n Toomp in Heijen is onlangs gerenoveerd. In Ven-Zelderheide en Milsbeek werden kosten noch moeite gespaard en miljoenen euro’s uitgegeven. Goed bezig dus.
En toen was het op…
Ottersum en een aantal wijken in Gennep zouden ook wel een MFA willen. Jammer dan. Het geld is op.
En voor iedereen die een beetje kan rekenen komt dit ook niet onverwacht. Toen de Miljoenen voor de aankoop en de verbouwing van de kerk in Ven-Zelderheide beschikbaar gesteld werden door de gemeenteraad werd er door sommigen al gewaarschuwd. Kan dit wel? Geen probleem volgens het college.
Toen er tonnen te veel werden betaald voor het Trefpunt in Milsbeek kon je jezelf afvragen is dit verstandig en is dit wel zuivere koffie? Zijn de potten met gemeenschapsgeld in Gennep oneindig?
Nee dus. Het geld is op en de Ottersumse gemeenschap kan naar alle waarschijnlijkheid fluiten naar een eigen ruimte voor de verenigingen.
Dat de gemeente Gennep in financieel zwaar weer zou komen is al een paar jaar duidelijk. Maar het college van B&W ging onverstoorbaar door met het uitgeven van geld alsof het niet op kon.
Na de goede nu dus de slechte tijden.
Luc Brouwers, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Joy Hillebrand
Verantwoordelijkheid nemen
Onze gemeente zit in financieel zwaar weer. De komende jaren moeten we € 2 miljoen per jaar bezuinigen. Hoogstwaarschijnlijk komt daar nog eens € 2 miljoen bovenop vanaf 2027. Desalniettemin kunnen we in onze gemeente veel. Wel moeten we keuzes maken, want niet alles kan en zeker niet alles moet.
Een raadslid behoort die verantwoordelijkheid te dragen. Geld uitgeven in tijden waar het geld tegen de plinten klotst is makkelijk, maar staan raadsleden ook hun mannetje in moeilijkere tijden? Durven zij dan keuzes te maken die enerzijds pijn doen, maar anderzijds voor financiële ruimte zorgen om een voorziening, zoals het zwembad, te kunnen behouden?
Enkele weken geleden las ik vol verbazing de column van Danny Artz (Elsss). Hij schuift de verantwoordelijkheid af en verwijst naar de landelijke overheid. Hij verbindt ons lot aan de Tweede Kamerverkiezingen. Dat is wel erg gemakkelijk en je reinste prietpraat.
Het zou de coalitiepartijen CDA, VVD en Elsss sieren als zij het coalitieprogramma naast zich neerleggen en zich afvragen: wat vinden wij belangrijk en wat heeft voorrang in tijden van financiële tegenspoed?
Sommige besluiten zijn al niet meer terug te draaien, zoals het ombouwen van de kerk in Ven-Zelderheide tot multifunctioneel centrum voor € 4,3 miljoen. Er was nota bene al een multifunctioneel centrum (De Uitkomst). Des te groter is de noodzaak om nu te bezinnen.
Als de coalitiepartijen besluiten om Het Trefpunt in Milsbeek te kopen en andere grote projecten doorzet, zoals het bouwen van een multifunctioneel centrum in Ottersum, gaat het zwembad kopje onder.
Hoezeer ik alle dorpen en hun inwoners een eigen multifunctioneel centrum gun, gaat bij mij het belang van alle inwoners voor. Het zwembad is er voor iedereen en voor verschillend gebruik. Als het wordt gesloten, komt het nooit meer terug.
Joy Hillebrand, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Luc Brouwers
Kiezen
Een van de belangrijkste taken van de gemeenteraad bestaat uit kiezen. Kiezen bijvoorbeeld waar we het beschikbare geld aan uitgeven. Moeten we meer doen voor kwetsbaren in onze gemeente of is het toch beter om economie en bedrijvigheid te bevorderen? Wat is belangrijker, een goede schoolomgeving of een Multifunctionele accommodatie/centrum (vroeger noemden we dat gewoon ‘gemeenschapshuus’) in iedere kern? Het is allemaal ongelofelijk belangrijk voor onze gemeenschap maar je kunt het geld nu eenmaal maar een keer uitgeven. Kiezen dus.
Om te kunnen kiezen heb je natuurlijk informatie nodig. Voor- en nadelen. Kosten en baten. Korte- en lange termijneffecten van een keuze. De informatie die wij hiervoor nodig hebben moeten wij over het algemeen krijgen van het college van B&W.
Zij moet zorgen voor een goede informatievoorziening aan de raad en op basis daarvan worden de keuzes gemaakt door de volksvertegenwoordigers die wij zijn. Zo hoort de democratie te werken. Maar het werkt alleen als iedereen zich ook aan de basisregels houdt.
Onder andere: iedereen beschikt over dezelfde informatie en moet ervan uit kunnen gaan dat die informatie volledig en juist is. Vertrouwen is dus cruciaal. Is dit vertrouwen weg of beschadigd dan werkt het systeem niet meer en dan wordt goed besturen onmogelijk.
Bij de locatiekeuze voor de Mikadoschool lijkt het voor wat betreft de volledigheid en betrouwbaarheid van de informatievoorziening aan de raad volledig mis te zijn gegaan. Misleiding over de standpunten van de betrokken schoolbesturen. Achtergehouden financiële informatie. Wazige informatie over uitbreidingsmogelijkheden en leerlingaantallen.
Onmogelijk dus om hier op een verantwoorde manier een keuze te maken. Een akelig politiek spel over de rug van kwetsbare kinderen en bezorgde ouders. Een keuze die voor de komende decennia de kwaliteit van het onderwijs in Gennep mede zal bepalen.
Uiteindelijk kiest de gemeenteraad of hij dit allemaal laat gebeuren.
Luc Brouwers, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Joy Hillebrand
Besturen zonder toekomstvisie verdient geen steun
De Provincie Limburg heeft een nieuwe coalitie gevormd met de BBB, VVD, CDA, SP en PvdA. Zowel het verloop als de uitkomst zijn voor de PvdA Gennep onaanvaardbaar.
De afgelopen jaren hebben de leden zich landelijk sterk uitgesproken voor nauwe samenwerking met GroenLinks. De verkiezingstijd richtte zich ook meer op de Eerste Kamer dan op de Provinciale Staten. Kunt u zich het verkiezingsdebat ‘Linksom of rechtsom’ nog herinneren met PvdA en GroenLinks enerzijds en de VVD anderzijds? Door GroenLinks direct te laten vallen tijdens de onderhandelingen, is er in onze ogen sprake van kiezersbedrog. Dat valt niet te accepteren.
De resultaten uit het coalitieakkoord zijn daarnaast ook minimaal. De natuur is en blijft ondergeschikt aan bedrijvigheid en bestaanszekerheid komt vooral in woord, maar amper in daad aan bod. Je moet het maar durven om de samenwerking op te blazen voor zo’n resultaat. Het heeft ons als PvdA Gennep doen besluiten om het lidmaatschap op te zeggen en lokaal verder te gaan als Rood Groen Lokaal.
De PvdA was als sociaal democratische partij altijd een beweging die sterk gelooft in sturing door de overheid. Een overheid die zijn verantwoordelijkheid neemt, alle belangen overziet en richting geeft.
Met regelmaat verschijnen rapporten waarin blijkt dat onze natuur gebukt gaat onder te hoge uitstoot van onder meer stikstof. Het stelt ons diep teleur dat de Limburgse PvdA gezamenlijk met de andere coalitiepartijen geen visie heeft op het terugdringen van de uitstoot. In plaats daarvan stellen ze het meetinstrument ter discussie. En dat is onbegrijpelijk.
Juist de PvdA had zich moeten verenigen met GroenLinks (en SP) om bestaanszekerheid in groter verband te beschermen. Door onze natuur te vernietigen, vernietigen we onszelf. Een betaalbaar huis, gezond en divers voedsel en een goed inkomen wordt meer en meer onbereikbaar.
Joy Hillebrand, RoodGroen Lokaal
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Luc Brouwers
Verwarrende tijden
Onlangs werd bekend dat er in Gennep € 5,7 miljoen winst is gemaakt op de opvang van Oekraïense vluchtelingen, waardoor er een historisch groot positief resultaat gepresenteerd kon worden in de jaarrekening 2022. Verwarrend omdat een ander deel van het overschot werd behaald doordat Gennep vacatures niet ingevuld krijgt. Er zijn gewoon geen mensen te vinden.
Dit geldt niet alleen voor Gennep en andere gemeenten, maar de hele arbeidsmarkt zucht onder tekorten aan mensen. De woningbouw stagneert door een tekort aan bouwvakkers. De verduurzaming stagneert door een tekort aan technici. De zorg… grote tekorten. Tegelijkertijd schrijven Limburgse gemeenten in een brandbrief dat migratie een samenleving ontwrichtend probleem aan het worden is.
Migratie is er altijd geweest. Vanuit West-Europa naar de rest van de wereld en andersom. De redenen om te migreren waren ook altijd al min of meer dezelfde. Mensen gingen op zoek naar een beter leven, veiligheid of gewoon uit nieuwsgierigheid. En natuurlijk leverde dat ook altijd al spanningen op in de ontvangende landen.
Maar ook kansen! Nederland zou Nederland niet zijn geworden zonder migratie door de eeuwen heen. Nieuwe energie, culturele rijkdom en nieuwe ideeën zijn ook een gevolg van migratie. Dit gebeurt nu, terwijl Europa en Nederland in snel tempo vergrijzen.
Jazeker, het is een grote en complexe klus om migratie in goede banen te leiden. Er zullen spanningen blijven optreden. Maar als we denken dat we dat niet aan zouden kunnen onderschatten we onszelf. Uiteindelijk zullen we het wel moeten oplossen. Migratie stop je niet. Dat is nog nooit gelukt en zal ook met grensbewaking en hekken nu niet lukken.
En laten we wel wezen: wij hebben de veelal jonge mensen, die tijdens hun (gevaarlijke)reis hebben aangetoond over een grote dosis creativiteit en doorzettingsvermogen te beschikken, heel hard nodig.
Luc Brouwers, PvdA
Raadslid aan het woord

Raadslid aan het woord
Joy Hillebrand
Een betere financiële toekomst vanuit een brede aanpak
De afgelopen maand heeft de gemeenteraad gesproken over huishoudens met een laag inkomen. Hoe helpen we hen die hulp nodig hebben? Naast de inkomensregelingen die we als gemeente hebben, is het aan de gemeenteraad om te bepalen hoe ambitieus we zijn.
De beleidsnota kent een aantal doelen waar de PvdA erg tevreden over is. Al moeten de plannen – zoals financiële educatie – niet op zichzelf staan. Leren omgaan met geld heeft weinig zin wanneer je elke euro moet omdraaien. Daarom dringen wij erop aan om verschillende acties gelijktijdig in te zetten.
Bijvoorbeeld: De gemeente ontvangt een melding van de woningbouwvereniging over een betalingsachterstand. Een huurachterstand van twee maanden is gelijk aan één maandinkomen. Zo’n betalingsachterstand is vaak het begin van het einde. Om te voorkomen dat mensen volledig wegzakken wil de PvdA gelijktijdig diverse acties, namelijk het afbetalen van de huurachterstand door de gemeente en tevens – wanneer men een uitkering ontvangt – inzetten op begeleiding naar werk. Daarbij kan, wanneer nodig, financiële scholing worden geboden. Zo krijgen mensen een betere (financiële) toekomst. Mogelijk vraagt u zich af hoe dit allemaal betaald moet worden. Juist deze manier van werken is kostenbesparend, want het gaat om een korte interventie in plaats van het jarenlang verstrekken van een uitkering en/of bijzondere bijstand.
De gemeente kan het verschil maken. Een beter leven begint bij voldoende inkomen en de voltallige gemeenteraad denkt er zo over. Alleen de manier waarop verschilt. De PvdA wil er voor waken dat we sympathieke, maar uiterst onverstandige besluiten nemen met negatieve gevolgen voor onze inwoners. Het voorstel van de SP om giften mogelijk te maken tot € 1.200 perkt de mogelijkheden van de participatiewet juist in.
De PvdA blijft zich inzetten voor verstandig, effectief beleid vanuit een brede aanpak.
Joy Hillebrand, PvdA